Anma mısın sen şol günü?
Gözün nesne görmez ola.
Düşe sûretin toprağa,
Dilin haber vermez ola.
Çün Azrâîl'i ne tuta?
Assı kılmaz ana ata,
Kimse doymaz o heybete,
Halktan medet ermez ola.
Gele sana can alıcı,
Dahi can alır kılıcı,
Aklını baştan alıcı,
Bir dem aman vermez ola.
Oğlan gider danışmana,
Salâdır dosta düşmana,
Sonra gelmeyin pişmana,
Sana assı kılmaz ola.
Evvel gele şu yuyucu,
Ardınca şu su koyucu,
İletip kefen sarıcı,
Bunlar hâlin bilmez ola.
Ağaç ata bindireler,
Sinden yana göndereler.
Yer altına indireler,
Kimse ayrık görmez ola.
Üç güne dek oturalar,
Hep işini bitireler.
Ol dem dile getireler,
Artık kimse anmaz ola.
Yunus miskin bu öğüdü,
Sen sana versen yeğ idi.
Bu şimdiki mahlûkata,
Öğüt assı kılmaz ola.
Yunus Emre
