Ben burda seyreder iken, acep sırra erdim Ahî,
Bir siz dahi sizde görün, dostu bende gördüm Ahî.
Bende baktım bende gördüm, benim ile ben olanı,
Sûretime can verenin kim idüğün bildim Ahî.
Ben isteyip buldum onu, o ben isem ya ben hani?
Seçemezem ondan beni, bir kezden ol oldum Ahî.
Maşuk benimledir bile, ayrı değil kıldan kıla,
Irak sefer benden kala, dostu burda buldum ahî.
Değme bir yol kandan bana, dağılmayam değme yana,
Kutlu oldu seferim, hoş menzile erdim ahî.
Münkir kişi duymaz bunu, dertlilerin sezer canı,
Ben aşk bağı bülbülüyüm, o bahçeden geldim ahî.
Mansur idim o zamanda, onun için geldim bunda,
Yak, külümü savur göğe, ben "Enel-Hak" oldum ahî.
Ne od'a yanam dağılam, ne dâra çıkam boğulam,
İşim bitince yürüyem, teferrüce geldim ahî.
Mumin oldum yoksul iken, benim oldu kevn ü mekân,
Yerden göğe mağrıp maşrık yere göğe doldum ahî.
Sûret topraktır diyeni, gönlüm kabul etmez anı,
Bu toprağın cevherini hazrete irgördüm ahî.
Nitekim ben beni buldum, bu oldu kim Hakk'ı gördüm,
Korkum onu buluncaydı, korkudan kurtuldum ahî.
Yunus kim öldürür seni, veren alır yine cânı,
Bu canlara hükmedeni, kim olduğun bildim Ahi.
Yunus Emre
