Aşk davası kılan kişi hiç anmaya hırs-u heva,
Aşk evine girenlere ayruk ne meyl-ü ne vefa.
Gerçek aşık olan kişi anmaya dünya ahiret,
Aşık değildir ol kişi yürüye izzeti kova.
Her kim izzeden geçmedi aşıklık bühtandır ona,
Hergiz girdiği yok durur aşk ile izzet bir eve.
Dili ile aşk diyenler bilmediler aşk neydiğin,
Benim cevabım sen ayıt aşka izzet midir baha.
İzzet-ü erkan kamusu bunlardur dünya sevgisi,
Aşkdan haber ayıtmasın kim dünya izzetin seve.
Dünya ve izzet aşk ile bunlar saz-kar olmadı,
Vallah nükte benim değil aşk hazırdır görmez reva.
Her kimde kim aşk var ise ayruk ne sığar ol yere,
Dost döşeğine geçmez at-u katır yahud deve.
Bu cümle aşık olanlar aşk ile geldiler bile,
Müşahedeye gark olan düşmeyiserdir ol eve.
Yunus’a aşık deyüben zinhar özenip gelmegil,
Çok bezirgan ziyan eder varıcağız ırak çava.
Yunus Emre
