Aşk erine dünyada, çi harir-ü çi palas,
Zira kim gönül onun, tutmadı kibir ile yas.
Aşk amel ile biter, layık olursa yiter,
Gerekse üryan yürü, gerekse geygil libas.
Dilersen kim eresin feragat menziline,
Var kanaat darında, nefsin boğazından as.
Nefsinin varlığını akl-ı külle ulaştır,
Varlığın yoğa değişir, cevher ol olma muhas.
Bu kamu günahların yuyan miskinliğinmiş,
Var Yunus sen miskin ol, gel tama’ın yayın as.
Yunus Emre
