Bencileyin gören kişi,
Ben sevdiğimin yüzünü.
Deli olup dağa düşer,
Yavı kılar kend'özünü.
Ben nicesi diyebilsem,
Cemali tertibin onun.
Kim can dudağıdır tadam,
Onun kılıcı tuzunu.
Her nereye varır ise,
O şirin huylu dilberim.
Yetmiş iki millete o,
Geçirir türlü nazını.
Kişi neyi sever ise,
Dilinde sözü o olur.
Keksiz söyleyesim gelir,
Daima onun sözünü.
Kişi kendi keki ile,
Dosta lâyık olmaz imiş.
Mahabbet burcunda o kor,
Âşıkların yıldızını.
Dertsizlere benim sözüm,
Benzer kaya yankısına.
Haldaşı bilir kişinin,
Gönlünde gizli râzını.
Bu Yunus'un gördüğünü,
Eğer Zühre göre idi.
Çalgıyı elden bırakıp,
Unutur idi sâzını.
Yunus Emre
