Bir kez yüzün gören kişi, ömrü geçe unutmaya,
Tesbihi sen olasın, dilinde ayrık nesne eyitmiye.
Namaza duran zahidin gözleri seni görürse,
Unuda tesbihini, mihraba secde etmiye.
Ağzına şeker alırken, gözleri sana tuş olan,
Unuda o şekerini, ayrık, çiğneyip yutmaya.
Ben seni sevdiğim için baha derler ise,
İki cihan mülkün verem, dahi bahası yetmiye.
İki cihan dopdolu, bağ ve bostan olursa,
Senin kokundan yahşi gül bostan içinde bitmiye.
Gül ve reyhanın kokusu, aşıklara maşuk yeter,
Aşık olanın maşuku hergiz üğünden gitmiye.
İsrafil surun vurucak, mahlukat duru gelecek,
Senin ününden artık, hiç kulağım işitmiye.
Zühre yere inübeni sazın nuvaht eylerse,
Aşıkın işreti sensin, gözü ol yana gitmiye.
Nider aşık hanımanı, ya sensiz iki cihanı,
İki cihan feda sana, kimesne güman tutmaya.
Sekiz uçmağın hurisi, eğer bezenip geleler,
Gönlüm sevdiğinden özkeyi hiç kabul etmiye.
Ahirette ne ola kim, dünyada o olmaya,
Huri gılman gelecek, aşık elin uzatmıya.
Yunus seni sevelden, beşaret oldu canına,
Her dem yeni dirliktedir, hergiz ömrün eksitmiye.
Yunus Emre
