Beni aşktan esreden havâle eyledi Tûr’a,
Tag’eyledi panbuklayın kayaları pâre pâre.
Aşk elin kirişe ursa okuna im karşı dura,
Gök yüzünde melâike aşk oku indirdi yere.
Gör Hârût Mârut ne idi, hazrette ferişte idi,
Nasîbin aşka aldırıp makamın Zühre’ye vere.
Abdestimiz namazımız, doğruluktur tâatımız,
Aşk ile bağladık safımız, safımızdan kim ayıra.
Mescid medrese olduğu, ban cemâat kılındığı,
Halâyık saf saf durduğu, aşk şükrânesidir zira.
İçimde yanar aşk odu, gönlümde onun hasedi,
Aşk odunun tütününden Yunus’un benzi sarara.
Yunus Emre
