Dosttan haber sorar isen,
Güzâf değildir dost işi,
Belli bilin hiç nesnedir,
Bu cihânda dostsuz kişi
Her kim ki dost yüzün göre,
Dost diye canını vere.
Ol vaktın ol dosta ere.
Unuta cümle teşvişi.
Kim yol bulısardır ona,
Ol kağırır ondan yana.
Devlet erdi ondan bana,
Hacet değil hümâ kuşu.
Dost işi aceb işdürür,
Can denize dalmışdurur.
Cansızlara bir düştürür.
Gel yorasın sen bu düşü
Dost aşkından âlem doldu,
Her bir âşık ondan oldu.
Aşksız biten çiçek soldu,
Aşk iledir dostluk hoşu.
Nice diyeyim ben onu
Kabûl etmez yüz bin canı
Ona layık kıymet hani
Yoktur onun deni tuşu
Aşkı süre âşık gerek
Ne olısar aşktan yeğrek
Aşktır yere göğe direk
Kalanı hep söz öküşü
Yunus imdi sen ben iken,
Âşıklara ne sen ne ben.
Yokluktamış dostu seven,
Komaz ayrıksı bakışı.
Yunus Emre
(Günümüzün Türkçesiyle)
DOSTTAN HABER SORAR İSEN
Dosttan haber sorar isen,
Boş değildir o dost işi.
Bilin ki bir hiç sayılır,
Bu dünyada dostsuz kişi.
Her kim ki dost yüzü görsün,
Dost diye canını versin.
O zaman o dosta ersin,
Unutsun tüm kötü işi.
Kim yol bulmak ister ise ona?
O çağırır ondan yana.
Devlet erdi ondan bana,
Hacet değil hümâ kuşu.
Dost işi acaba gibi,
Can denize dalmış gibi.
Cansızlar düş görmüş gibi,
Gel yorasın sen bu düşü.
Dost aşkıyla âlem doldu,
Her bir âşık ondan oldu.
Aşksız biten çiçek soldu
Aşk iledir dostluk hoşu.
Nice diyeyim ben onu,
Kabûl etmez yüz bin canı.
Ona layık kıymet hani?
Yoktur onun eksik tuşu.
Aşkı süren âşık gerek,
Ne olacak aşktan yeğrek.
Aşktır yere göğe direk,
Kalanı hep söz öküşü.
Yunus şimdi sen ben iken,
Âşıklara ne sen, ne ben.
Yokluktaymış dostu seven,
Komaz ayrıksı bakışı.
Yunus Emre
