Dünyaya gelen kisiler,
Yola bile gelmek gerek.
Ölümünü anubanı,
Dün-ü gün ağlamak gerek.
Bu dünya kahır evidir,
Hem bâki değil fânidir.
Aldanıp da kanma buna,
Tez tövbeye gelmek gerek.
Ne durur dünya çokluğu,
Eşkere durur yokluğu.
Varlık sarayın hakikat,
Ahireti bilmek gerek.
Gel imdi dur bu fâniden,
Mahrum kalmadan bâkiden.
Tâat kılıp bu dünyadan,
Kul nasibin almak gerek.
Korkar isen o tamudan,
Alcak olgil sen kamudan.
O günü ince Sırat'tan,
Kamularla geçmek gerek.
Geçip gitmek diler isen,
Ya düşmeyeyim der isen,
Su kazandığın malını,
Tanrı için vermek gerek.
Kazandığını verenler,
Yoksulları hos görenler,
Hak hazretine varanlar,
Oddan o kurtulmak gerek.
Kur'an aydur ki "vetteku"
Gine aydur ki "tazra'û"
Kâhil olup oturmagıl,
Tez tövbeye gelmek gerek.
Yunus'un sözü şiirden,
Amma aslıdır kitaptan.
Hadis ile dinine key,
Bilgil sadık olmak gerek.
Yunus Emre
-Günümüz Türkçesiyle-
DÜNYAYA GELEN KİŞİLER
Dünyaya gelen kişiler,
Yola bile gelmek gerek.
Ölümünü hep anarak,
Durmadan ağlamak gerek.
Bu dünya kahır evidir,
Hem bâki değil fânidir.
Aldanarak kalma buna,
Tez tövbeye gelmek gerek.
Nedir ki dünya çokluğu,
Aşikâr durur yokluğu.
Varlık sarayın hakikat,
Ahireti bilmek gerek .
Gel şimdi dur bu fâniden,
Mahrum kalma sen bâkiden.
Kulluk edip bu dünyadan,
Kul nasîbin almak gerek.
Korkar isen sen tamudan,
Gel alçak olgıl kamudan.
O günü ince sırattan,
Herkeslerle geçmek gerek.
Geçip gitmek diler isen,
Derde düşmeyeyim dersen,
Şu kazandığın malını,
Tanrı için vermek gerek.
Kazandığını vererek,
Yoksulları hoş görerek,
Hak hazreti’ne vararak,
O oddan kurtulmak gerek.
Kur'an der ki : "Vetteku",
Yine der ki : "Tezraû".
Yaşlılar gibi oturma,
Tez tevbeye gelmek gerek.
Yunus'un sözü şiirden,
Amma gerçeği kitaptan.
Hadis ile buyrulana
Çokça sâdık olmak gerek.
Yunus Emre
