Eğriliğin koyasın, doğru yola gelesin,
Kibr ü kîni çıkargıl, erden nasîb alasın.
Ne versem elin ile, şol varır senin ile,
Ben desem inanmazsın, varıcağız görürsün.
Gönülde pas oturur, onda seni yitirir,
İçeri şah oturur, giremezsin göresin.
On ikidir hücresi, yedi dervâzesi var,
Anda iki dilber var, bilmezsin ki sorasın.
Var kardaşını öldür, dahî avretin boşa,
Anana kâbin kıydır, Hakk’ı ayan göresin.
Bîçâre miskin Yunus aşktan davî kılarsın,
Dosttan haber gelicek yüz sürüyü varasın.
Yunus Emre
