Gelin bir nazar eylen,
N'oldu cihan içinde?
Niceler toprak oldu,
Bu az zaman içinde.
O taze güller soldu,
Bülbüller ötmez oldu.
Ata, ana zâr oldu,
Kaldı zindan içinde.
Canları oda yandı,
Kuzuların kurt aldı.
Ardınca baka kaldı,
Zâr-ü figan içinde.
Ey nice yarenleri,
Hasret kaldı canları.
Meğer ki buluşalar,
Yarın cinân içinde.
O ipek don geyenler,
Hiç toz kondurmayanlar,
Çürüyüp toprak olmuş,
Tenler kefen içinde.
O gözler ve o kaşlar,
O inci gibi dişler,
O tenler ve o saclar,
Yılan, çıyan içinde.
Kamu çürümüş eller,
O dudak ve o diller,
O sevgili oğullar,
Kalmış toprak içinde.
Bu dünyaya inanma,
Vefasın bulam sanma.
Ömrün veren ziyana,
Çoğu pişman içinde.
Dünyayı bi-vefa bil,
Aç gözünü yarağ kıl.
Sen dahi olürsün bil,
Kalma güman içinde.
Yunus söyle sözünü,
Yavı kıl kend'özünü.
Ağardı gör yüzünü,
Koma firak içinde.
Yunus Emre
