Ey yarenler, ey kardaşlar, sorun bana kandayıdım,
Aşk denizine dalıban deryayı ummandayıdım.
O ki beni bekler idi, her kandasam saklar idi,
Aşk urganı ucundaki kandildeki candayıdım.
Yure bünyad vurulmadan, yer gök halayık olmadan,
Levn-ü kalem çalınmadan, mülkü yaradandayıdım.
Yüz yetmiş bin ferişteler, saf bağlayıp durucağız,
Cebrail'i gördüm onda, o ulu divandayıdım.
Dört kitabı okumadan, ayırıp seçmek olmadan,
Ben okudum sabakımı, Kur'anda hanendeyidim.
Kaygı eli bana ermez, gussa gergiz beni görmez,
Endişe şerrinden taşra bir ulu makamdayıdım.
Doksan bin Hak kelamınıeyleyicek Habib ile,
Otuz bini sır olıcak ol vaktin ben andayıdım.
Beni gibi miskin kulu yüz bin gelirse az ola,
Benim gelişim şimdidir, uçmakta Rıdvan'dayıdım.
Yıldız idim bunca zaman, gökte melayik arzuman,
Cebbar-ı âlem hükmeder ben o zaman ondayıdım.
Ben bu suretten ileri adım Yunus değil iken,
Ben o idim, o ben idi, bu aşkı sunandayıdım.
Yunus Emre
