Helâl kıldı mâşuka âşık kendi kanını,
Mâşuk nakşından okur aşk eri Kur’anını.
Yârdan ayrı olunca asılıp ölmek yeğdir,
Âşık kendi bırakır boynuna urganını.
Gitmez âşık gözünden hergiz mâşuk hayali,
Nitekim Zelha verir Yusuf’un nişanını.
Dirlik budur âşıka mâşuk yolunda öle,
Sorarlar ise eydem âşıkın burhanını.
Belkis ile Süleyman aşka düştü bir zaman,
İsteyip bulmadılar bu derdin dermanını.
Gökteki Harut Marut aşk için indi yere,
Zühre yüzün göricek unuttu Rahmân’ını.
Güzâf görmen siz aşkı kime uğradı ise,
Sultanı iltir baştan yitirir hanmânını.
Ferhat bu aşk yolunda başın külünge tuttu,
Hüsrev Şirin derdinden dosta verdi canını.
Leyli’yle Mecnun işi acebdürür bu halka,
Abdürrezzak terketti aşk için imanını.
Zemane vefaları cefa gelir Yunus’a,
Bir doğru yâr bulucak feda kılar canını.
Yunus Emre
