Lâ şerik'ten okursun, sonra şerik katarsın,
Bire iki dimegil, fitne kimden tutarsın?
Çün Kur’ân gökten indi, onu Allah buyurdu,
Ondan haber ver bana, ha kitaptan ötersin.
Okursun tasrif kitap, nice binâ vu i’râb,
Havf u recâ sende yok, öyle ki bir Tatar'sın.
İlm okumaktan gerek kend'özünü bilmektir,
Kendözünü bilmezsen, bir hayvandan betersin.
İlm okumak manîsi ibret almaktır ancak,
Çün ibret almadın sen, görmeden taş atarsın.
On iki bin hadîsi cem’eyledi Mustafâ,
Unuttunuz onu siz, şerh ile söz satarsın.
Kılarsın riyâ namaz, yazığın çok, hayrın az,
Dinle neye varır söz, cehennemden bitersin.
Halka fetvâ verirsin, ne için sen tutmazsın?
İhlâs ile gelirsen bizden nesne tutarsın.
Sen fakıhsin ben fakîr, sana hiç tanımız yok,
İlmin var, amelin yok, günahlara batarsın.
Bu düzülen tertibi ayrıksıdı mı dersin?
Başaramazsın hoca endişeden yitersin.
İşit Yunus sözünden, ibret algıl özünden,
Eğer kabul edersen birkaç dahî katarsın.
Yunus Emre
