Ol ben sevdiğim nigâr, n'idem ol benden fâriğ,
Ne verip hoş görünem, iki cihandan fâriğ.
Kimden kime varayım, ahvalim söyleyeyim,
Sözüm kime diyeyim, sözden lisandan fâriğ.
Cihanda kim giriser bu işin arasına,
Ya kim hükmedebile, sultan-u handan fâriğ.
Gerekse zâhit olam, bin yıl ibadet kılam,
Gerekse kâfir olam, küfr-ü îmandan fâriğ.
Gerekse ehl-i millet farîzasın bekleyem,
Gerekse şöhret kovam, şöhret-ü dinden fâriğ.
Gerekse ilm-i dinde yüz bin kez minber vuram,
Gerekse şirk besleyem, sıdk-u gümandan fâriğ.
Nice ticaret ile kisip gösterem ona,
Şöyle kadirdir ol kim sûd-u ziyandan fâriğ.
Nicesi kulluk ile sevilibilem ona,
Hâs-u âm onu sever, ol hep sevenden fâriğ.
Onun gibi mâşûka kim gönül verdi ise,
Bî adet tertip gerek, ol andan bundan fâriğ.
Yunus sen sever isen hakikat mâşûkayı,
Fâriğ ol cümlesinden, kevn-ü mekândan fâriğ.
Yunus Emre
