Uş yine aşkın beni mest-ü harab eyledi,
Yaktı gönül evimi, bağrı kebab eyledi.
Dal gibi büktü belim, inilerim dün-ü gün,
Çekti kemende beni, ceng-ü rebâb eyledi.
Ayıplaman yarenler benim zâr eylediğim,
N'eyleyeyim, n'ideyim, hükmü Çalap eyledi.
Göz ile görür iken derdim bilinmez idi,
Bu ayrılık od'ları beni türab eyledi.
Ger diler isen fakı, tekke edin gel Hakk'ı,
Yine Yunus gibiye Tanrı hitab eyledi.
Yunus Emre
