Koyup nakş u nigârı nakşa yol verme zinhâr,
Nakş ile yola giren âkıbet dünyâ sever.
Dünyâyı bırak elden, dünyâ geçmez bu yoldan,
İki aşk bir gönülden, asla geçmez bu haber.
Ya sevgil dünyâ tutgil, ya sevgil yol iletgil,
İki dava bir mana, bu yolda sığmaz derler.
Geç mahluk tâatından, göz ırma dost katından,
Aldanma fâni nakşa, fâni nakşı n'iderler.
Kalma bu değme renge, yüz bin yıllık fersenge,
İki cihan bir adım, şaşırmadan adarlar.
Bu devrandan ötegör, kervan gitti yetegör,
Korku var sağda solda, kayıkmadan giderler.
Yaban yolun gözetme, yol evde taşra gitme,
Can yolu can evinde, can râzını can duyar.
Can râzını can bile, cân vermez râzın dile,
Gerçek âşık dost ile, yelen yabanda söyler.
Evvel kademden beri, gerçek yönü ileri,
Geldi gider içeri, Yunus taşra bî haber.
Yunus Emre
